Yüzünde daha önce olmayan bir çizik var, nasıl oldu dedim
Söyleyeceği her ne varsa yuttu, ağzını kilitledi ve
Güldü.
Çok güzel güldü.
Öyle güldü ki üzerine günlerce aç kalabilir, duvarlarca yazabilir veya sadece gözlerimi kapatabilirdim.
Öyle güldü ki gülümsediği saniyede bitiriyordum dünyayı.
Öyle ki sanki yalnızca o akşam, daha fazla ne kadar üşüyebilirim diye düşünürken ben, orda öyle gülümsemek için gelmişti yeryüzüne. Artık gidebilirdi.
Öyle güldü ki, hayatımı aynından bir tabloya bakarak ölüm orucumu sonlandırırken gülümsemesini beceriksizce taklit ederken bitirebilirdim.
Öyle güldü.
Dedi ki, merhaba tanıdığım kadın. Ben dudaklarını duydum. Öyle güldü.
O an yeryüzü mavi olsa alabildiğine, karıncaları duysak sadece ya da bir seferilik alsa ruhları bedenlerden böyle uçucu, tüy gbi olamazdı dünya.
Öyle güldü ki. Tereddüte düştüm.

Keşke dedim, keşke gülmese.