Umutsuz bile değilsin
Demiş olmalıyım.

Aklıma esiyor hala. Bazen.
Biliyorum bu yeterli değil.

Konstantin Simonov.
Babam kadınlarından birine yazmış, sarı siyah bir askerlik fotoğrafının arkasında göndermiş.
Bekle beni.
Yıllarca onun şiiri zannettim.
Bundandı inanışım yazabildiğime.

Sana çay borcum olsun Konstantin. Ama ben içmiyorum.

Seviştikten sonra belimden öper.
Her zaman.
Hiç es geçmez bunu.

Kimlere sıradaki şarkı-lar oldum diye düşünürken uyuyakaldım dün gece.

Sen anlarsın uyumadan önceki beni aslında,

Sarıl bana
dedi ağladığımda.
Ben yapamam ki iki işi aynı anda

Bunun izahı yok Matilda, sarıl işte.

Okyanus hile sevmez,
boğul.
Bana
sevişmek için mavi duvarlar boya.
Hatırlat,
vapurda bir çay borcum olsun sana.

Maviden başka bir rengi sev
illa seveceksen
Sen gel,
ben rengimi şaşırırım yine.

Zamansız bir geliş seninki dedi bana sevebildiğim adam.
Sevebilmem o kadar da büyük puntolara sahip değildi belki
Zamansız bir insanım vesselam.
Benim saatimde hiç ikiyi çeyrek geçmez.


Hazır bahsi geçmişken
Bu adam üç noktadır
Bitmez.