"Yüzüm, günden güne hiç değişmediği halde (bunu, her sabah aynada yaptığım gözlemlerden biliyordum), resimler arasında vahim farklar vardı." O. Atay

Ceketler. En çok ceketler hatırlatır bana zamanın geçtiğini. An'ın anı olduğunu ve anıların artık ölü olduğunu.
Belki de hiç, çalışır durumda bir saatim olmadığından bugüne kadar ya da geceleri çektiğim uyku sıkıntısından geçmezdi zaman.
Ama ceketleri iyi bilirim. Siyah, hiçbir zaman merhamet ve sıcaklık kokmayan ceketler.
Beni terk ettiği gün giydiği ceketin, bana döndüğü gece de üzerinde olması kötü anıları bütün karanlığıyla sürekli ve hala üzerinde taşıdığını anlatıyor.