Konstantin Simonov.
Babam kadınlarından birine yazmış, sarı siyah bir askerlik fotoğrafının arkasında göndermiş.
Bekle beni.
Yıllarca onun şiiri zannettim.
Bundandı inanışım yazabildiğime.

Sana çay borcum olsun Konstantin. Ama ben içmiyorum.