“İnsan ölürken tam 21 gram kaybeder. Herkes. 21 grama ne sığdırabilirsin? 5 tane bozukluk, bir sinekkuşu, bir bar çikolata. Kaç hayat yaşar, kaç kez ölürüz?”

2.1.14

Çok insanca şikayet edeceğim bu gece.
Dümdüz. Herkesin her gün yılmayıp değiştirmeye çabalamadan kendini öldürememesi gibi.

Ben destek olmaktan bıkıyorum. Sadece 6 saat sürüyor. Ya da bana öyle geliyor. Bıkarken saate hiç bakmadım.
Bakmalıydım.

Obsesif derecede beni isteyen sevişmişliğimden utandığım bi adam var. Beni bu yüzden istiyor. Ben destek-tim.
Köstek olmalıydım.

Hayatından şikayet etmesini istediğim bir adamı seviyorum. Yanımdayken. 
Etmiyor.
Ama memnun da değil.
Ben hariç herkese ettiği şikayetleri istiyorum.
İstememeliyim.

Bazen. Günün en güzel ya da en kötü Saatinde. Ya da yalnızca 5 dakikada hayatımı değiştirmek istiyorum.
Ben mutsuz olmayı seviyorum. Sırf mutsuzluk için sevişmişliğimden utandığım adama dönesim geliyor.
Vazgeçiyorum.
Böyle devam etmeliyim.

Sevdiğim adamın beni hiçbir zaman bi önceki kadını gibi sevmeyeceği aklıma geliyor.
Ya da bir arkadaşı çok fazla alkollüyken Aklıma zorla getiriyor.
Kola içinde yüzen viski gibi garip bir şey oluyorum. 
Olmamalıyım.

Hayat bazen zor geliyor.
Gelmemeli.
Gitmeliyim. Gelmeden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder